به گزارش پایگاه خبری راوند رسانه، موزه كارآموزان آبادان دومين موزه از طرح موزه های صنعت نفت، در محل آموزشگاه حرفه ای آبادان، گشايش يافته است. آموزشگاه حرفه ای آبادان در سال 1312 خورشيدی (1933 ميلادی) تاسيس شده و ساختمان اين آموزشگاه پس از مرمت و بازسازی و بازيابی اسناد مربوط به آن، در معرض بازديد عموم قرار گرفته است.
با فوران نفت سياه در سحرگاه 5 خرداد 1287 در منطقه نفتون مسجد سليمان، سرنوشت ایران، خاورميانه و جهان دستخوش دگرگونی های بسياري شد به طوري كه ریشه بسياری از وقایع قرن بيستم را باید متاثر از اهميت طلای سياه دید. با توجه به اقتصادی بودن چاه های نفت حفر شده در ایران و در نتيجه گسترش انفجاری صنعت نفت در دوره آغازین، نياز روز افزون شركت نفت پارس و انگلستان (ایران – انگلستان) به كارگر ماهر موجب شد، آموزش از ابتدا در این صنعت خطير و خطرناک به كليد واژه ای اساسی و حياتی بدل شود.
از طرفی حضور مهندس، تكنسين و كارگر افزارمند ماهر بومی در آینده می توانست منافع بلند مدت شركت را در ایران به خطر بياندازد. در نتيجه در ابتدا به آموزش كارگران افزارمند به صورت پایه اكتفا شد كه حاصل این فرآیند راه اندازی اولين مركز آموزش بعد از استخدام در سال های پایانی سده سيزده خورشيدی در مسجد سليمان بود كه در آن مهارت های پایه افزارمندی به خصوص مهارت های فلزكاری، برق، تراشكاری و ریخته گری آموزش داده می شد.
با انتقال طلای سياه به آبادان و راه اندازی پالایشگاه و به دنبال آن ضرورت ایجاد مجموعه آموزشی در این منطقه، مركز آموزش اوليه كارآموزان در كنار دروازه شماره 13احداث شد كه امروزه ساختمان آن برای تعميرات تهویه مورد استفاده قرار می گيرد. با گسترش روز افزون فعاليت صنعت نفت و به دنبال آن پالایشگاه آبادان و نياز روزافزون به نيروی كار ماهر، مشكلاتی از سوی كارگران غير ایرانی از جمله كارگران هندی پالایشگاه به وجود آمد.
از سوی دیگر در خواست كارگران و افزارمندان ایرانی برای ایجاد همسانی شغلی و طبقاتی با افزارمندان ماهر و سركارگرهاي غير ایرانی، موجب شد تا مقوله آموزش ایرانيان دوباره مورد بحث و بررسی قرار گيرد. تا در نهایت با فشار ایجاد شده در اعتصابات كارگری در سال 1308و سپس لغو قرارداد دارسی از سوی پهلوی اول، بندی در قرار داد 1933 گنجانده شد كه بر طبق مفاد آن شركت نفت انگليس و ایران به آموزش ماقبل استخدام و تربيت نيروی ماهر كارگری، مهندسی و كارمندی ایرانی موظف شد، در دوره های بعدی با توجه به نياز پالایشگاه و توسعه آن، چهار رشته اصلی برق، مكانيك، ابزار دقيق و فرایند پالایش به رشته های اصلی آموزشی تبدیل شدند.
دوره كارآموزی در ابتدا پنج ساله و سپس با تغيير سيستم آموزشی چهار ساله شد. از این سال ها به ترتيب در دوره اول سه و در دوره دوم دو سال در آموزشگاه و باقی دوره در پالایشگاه و بعدها در عمليات غير صنعتی گذرانده می شد.
ساختمان كارگاه كارآموزان با مجموعه كلاس های آموزشی آن، سالها فضای اصلی آموزشی صنعت نفت در آبادان بود. در سال 1356باتوجه به هزینه بالای اداره كارآموزان، فرسودگی ساختمان ها و دستگاه، پيشرفت تكنولوژی صنعت نفت و همچنين افزایش قشر تحصيل كرده و جویای كار، به دستور مسوولان وقت شركت ملی نفت، ادامه فعاليت آموزشی در كارآموزان به صلاح نبود و جذب كارآموز ممنوع شد.
با پيروزی انقلاب، مقرر شد جذب كارآموزان به همان روال گذشته از مهر ماه 1359 آغاز شود اما با شروع جنگ این طرح نيز به حالت تعليق در آمد. پس از پایان جنگ و شروع بازسازی شهر، آموزشگاه به عنوان یكی از نمادهای شهر آبادان مورد توجه قرار گرفت و دوباره كار خود را آغاز نمود اما پس از قطع زنجيره آموزش مبتنی بر آموزش قبل از استخدام، كمتر از ده دوره، كارآموز جذب كرد و در نهایت در سال 1392 به عنوان بخشی از طرح موزه های صنعت نفت در دستور كار قرار گرفت. اتاق های پنجگانه، محوطه و كارگاه های بخش های تشكيل دهنده این موزه را تشكيل می دهند.